Vandaag in plaats van 12u plots om 11u afgesproken met Lucy. Vervolgens gingen we naar dezelfde school als waar we vorige week de zwangerschapstesten hadden gedaan (arusha secondary school). We hoordn dat een van de meiden van vorige week al 8 maanden zwanger bleek! En dat terwijl de testen eens per half jaar zijn. Het meisje had zich toen meerdere keren afwezig gemeld dus waarschijnlijk wist ze het zelf al wel.. De zwangere meisjes zijn van school gestuurd en kunnen dus niet meer hier terug komen. Super heftig. Vandaag waren we hier dus opnieuw om voorlichting te geven. De groep was groter dan verwacht, plotseling stonden we met zijn drieen voor 145 meisjes. En dat terwijl ik vroeger nog niet eens een spreekbeurt voor de klas durfde te doen, haha. Ook deze voorlichting was weer super leuk om te geven. We merkten dat er in deze groep echt veel meiden waren die niets wisten van alle middelen en mogelijkheden. Het nadeel van de grote groep was wel dat sommige meisjes erg verlegen waren, maar gelukkig werden er ook goede vragen gesteld. Volgende week gaan we hier weer terug voor een nieuwe groep, we willen dan ook een keer een groep jongens voorlichten. Lucy was het hier niet helemaal mee eens, want zij vind dat we alleen de meisjes moeten doen omdat zij slachtoffer zijn bij een zwangerschap en meerdere (anticonceptie) manieren hebben om zich te beschermen. We hebben haar geprobeerd te overtuigen van onze visie dat de jongens ook de nodige kennis moeten hebben.

In het ziekenhuis was het rustig vandaag. Ik heb weer geholpen met het registreren in de tablet, net als vorige week. Wel was het systeem geupdate dus het zag er allemaal wat anders uit. Niet alles verliep soepel tijdens het registreren, maar in principe maakt dat hier niet zoveel uit want ze drukken soms maar gewoon op een aantal knopjes als ze het even niet meer weten. Daarnaast doe ik in één uur al meer dan de gemiddelde zuster hier in een hele dag. Ik was rond 13u weer klaar met de lijst en toen ben ik naar huis gegaan omdat ik had afgesproken om te gaan zwemmen met Eefje en Margaux. Super chill even aan het zwembad gelegen en afgekoeld, want het was 30 graden. De komende dagen wordt het volgens het weerbericht alleen maar warmer. Vanavond gaan we even stappen, morgen nog een dagje project en daarna lekker genieten van het weekend bij lake natron.

13-10

Het stappen gisterenavond was wat uit de hand gelopen, dus het was een zware ochtend voor bijna allemaal. Gelukkig kon ik bij aankomst in het ziekenhuis meteen aan de slag met de registratie. Verder heb ik ook geholpen met het klaarmaken van injecties. Ze zijn erg dankbaar voor wat ik doe, maar toch wil ik volgende week ook wat anders gaan doen dan alleen secretaresse spelen. Toen ik rond half 1 klaar was met de nodige taken besloot ik om er vandaag een kort dagje van te maken en lekker naar huis te gaan. Gelukkig dachten de andere meiden daar allemaal hetzelfde over. De meesten gingen even bijslapen maar ik ging met Eefje lekker relaxen bij het zwembad. Daar aangekomen was er ook een groepje Tanzanianen van midden twintig. Al snel hadden we door dat ze maar wat rond spartelden en probeerden te leren zwemmen. Ze probeerden ook na te doen wat wij deden. Het zag er echt super grappig uit. We hebben ze daarna wat zwemles gegeven. Vol goede moed deden ze de schoolslag, wat zij de "frogstyle" noemden. Het lukte hen niet om hun hoofd boven water te houden en telkens zonken ze naar de bodem. We hadden er wel erg veel plezier in en hebben ze gestimuleerd om te blijven oefenen.

14-10

Om 7 uur werden we opgehaald door Moses, een vriend van de familie, voor onze safari naar lake natron. Hij is een echte Maasai die tours organiseert. Hij was samen met twee chauffeurs, onze gids Marco (ook maasai), en een kok. We gingen met alle 8 meiden uit het huis plus Eefke, een andere Nederlandse vrijwilliger die ergens anders in Arusha woont. In twee grote safari auto's begonnen we aan onze 5 uur durende rit richting lake natron om daar 1 nacht te kamperen. Na twee uur rijden over gewone wegen ging het over in een zandweg voor de resterende drie uur. Onderweg hadden we super tof uitzicht over het indrukwekkende (droge) landschap en zagen we al snel zebra's de weg oversteken. Verder tijdens de rit bezochten we nog een krater die is ontstaan door het uitbarsten van de vulkaan .. Lengai. Super mooi. Er zat daar ook een lokale Maasai stam die zelfgemaakte sieraden verkochten (waar je verder bijna overal mee doodgegooit word). Ik kocht er een enkelbandje wat al om mijn enkel zat voordat ik er erg in had en niet werd afgeknipt maar afgebeten met de tanden van de vrouw tegen mijn voet. De rit vervolgde weer en we zagen nog wat zebra's, een giraffe ver weg, struisvogels, gazelles, gnoes. Uiteindelijk arriveerden we op onze campingplaats Giraffe Masaai eco lodge. Het was echt een oase van rust in de middle of nowhere. Blij dat we na uren hobbelen over zandpad en stenen eindelijk gezandstraald arriveerden. Onze tentjes stonden al klaar en verder waren er ook nog wat lodges en verandas waar we gingen eten. We kregen eerst een super lekkere pasta (eindelijk anders dan witte rijst met bonen of linzen), daarna kregen we even tijd om op te frissen voordat we weer gingen vertrekken naar de waterval. Deze waterval was zo'n drie kwartier wandelen, maar wat niet verteld werd was dat het vooral een wandeling dóór het water werd in plaats van er op, over of naast. Het was geen wandelpad maar we klommen over de keien en door het water. De waterval was echt super mooi. Je kon achter de waterval door zwemmen waarna je bij een flinke stroming kwam. Hier probeerden we samen met onze super grappige en hyperactieve gids Marco tegenin te zwemmen. Na de verfrissende duik hier gingen we door naar het meer, lake natron, om dit te bekijken bij zonsondergang. We namen een supertoffe route want we zagen meerdere giraffen op slechts enkele meters afstand. Mega mooi. Lake natron is bekend vanwege de rode kleur die het water heeft door het zout. Er was allen weinig van het meer te zien vanwege het droogseizoen. Er stonden slechts enkele plasjes water. Er waren wel heel veel flamingos. Ookal viel het meer ietsje tegen, toch is zo'n weidse vlakte ook indrukwekkend mooi om te zien. Na een gezamenlijke fotosessie vertrokken we weer terug naar het kampterrein waar opnieuw een heerlijke maaltijd op ons stond te wachten. Daarna zijn we allemaal vroeg gaan slapen.

15-10

Om 5:15u ging de wekker om in het pikkedonker te beginnen aan een wandeling richting een berg om de zonsopkomst te bekijken. Na een uurtje wandelen werd het licht en kwam de zon tevoorschijn. Super mooi uitzicht vanaf de berg. Ook hier weer veel mooie foto's gemaakt. Onderweg kwamen we nog wat skeletten en aangevreten overleden dieren tegen. Ook dat hoort hier bij de natuur. Na de zonsopkomst werden we opgehaald door de chauffeurs van de safari auto, die koffie en thee bij zich hadden om even te picknicken op een kleedje. Die eerste (oplos)koffie in twee weken was nog best oké. Daarna gingen we terug naar het kampterrein voor een uitgebreid ontbijt, zelfs met pannenkoeken! Echt een topkok. Vervolgens vertrokken we weer naar het meer, om deze keer nog een poging te doen om het rode water te zien. We reden zo'n 25 minuten en kwamen toen bij een mega wijdse zoutvlakte. Toen we hierop liepen werd het vanzelf drassig en kwam het rode water tevoorschijn. Ook weer mega mooi. De rest van het meer zag je wel op afstand, maar was nog een stuk verder rijden richting de Keniaanse grens. Omdat het in de droogte super heet was, zo'n 40 graden, besloten we na een uurtje weer verder te gaan. We maakten nog een stop bij een Maasai dorp, de familie en vrienden van onze gidsen Marco en Moses. Super interesssant om daar een kijkje te kunnen nemen. We mochten ook binnenkijken in een van de hutjes. Marco vertelde hier over de manieren en gewoontes van de Maasai stam. Het is hier normaal dat mannen zo veel mogelijk kinderen krijgen, ook van verschillende vrouwen. Eigenlijk heeft iedereen gewoon seks met iedereen. En hoe meer kinderen en man heeft hoe beter. Stel dat een vrouw seks moet hebben met een andere man en een kind krijgt, geldt dat wel als een kind van haar eigen man. Gelukkig was Marco hier zelf ook op tegen, maar er gebeuren veel bizarre dingen in zo'n dorp. De maasai stam danste nog een happysong voor ons, waarbij ze rare geluiden en hoge sprongen maken. Dit alles gebeurde tussen de uitwerpselen van het wild. Het stonk er dan ook mega hard en ik werd er misselijk van. Hierna gingen we terug naar het kampterrein voor de lunch en daarna begonnen we aan onze 5 uur terughobbelen naar Arusha. Als je haar zo droog is dat het afbreekt, wit is van het zand en stof en je lijf nog tien keer zwarter dan op scoutingkamp, dan weet je dat het tijd is voor de opeens zo gewenste koude douche.

16-10

Nog nagenietend van het mooie weekend moesten we vandaag toch echt weer aan de slag met het project. Lucy moest de komende 5 dagen ineens naar een cursus in Moshi, dus moeten we het zonder haar doen. Ze regelde vervanging, haar nichtje Irene ging met ons mee naar het schooltje om te tolken als het nodig was. Om 9 uur werden we met de auto opgehaald door haar en de man van Lucy en gingen we weer naar de Muriet secondary school, waar we vorige week ook geweest waren. Eerst weer langs de creepy directeur, die vorige week mijn adres wilde weten en vandaag op een bijzondere manier mijn hand aaide. Ik kreeg er de kriebels van. We gaven vandaag de voorlichting aan de eerstejaars. We merkten wel dat zij duidelijk minder wisten van de onderwerpen dan vorige week de derdejaars. Er werd zelfs gedacht dat je aids kon krijgen door dezelfde handdoek te gebruiken. Heel bijzonder hoe deze kinderen soms aan bepaalde informatie komen of hoe ze denken, maar dan wel seks durven hebben zonder condoom. Na de voorlichtingen werden we weer bestormd door de meiden die aan ons wilden zitten, mijn haar wilden voelen of op de foto wilden. Blijft ongemakkelijk. Ik zal proberen het filmpje online te plaatsen.