De zondag na het stappen deden we niet zo heel veel en daar was het ook goed weer voor (veel regen!). In de middag gingen we naar de bioscoop in een van de shopping malls. Na het kopen van de tickets hadden we nog wat tijd over en wilden we nog wat drinken bij een leuk lunchtentje. Normaal gesproken is het maken van een keuze voor het menu voor mij al moeilijk genoeg, maar deze dag sloeg werkelijk alles. We bestelden wat we wilden, maar even later kwam de serveerder terug om te zeggen dat ze het niet nodig hadden. Ik koos toen iets anders waarvan hij zei dat ze het wel hadden. We moesten al lachen, omdat dit hier vaker gebeurd. Vervolgens kwam een van zijn collega's nogmaals terug om te zeggen dat mijn nieuwe bestelling er oók niet was. Uiteindelijk kreeg ik dus mijn derde keuze. Na de film, die overigens best grappig en relaxed was, gingen we terug naar hetzelfde tentje om nog wat te eten. We maakten al een eerste, tweede en derde keuze. Deze keer was het judys keuze die ze niet meer hadden. Zelfs de serveerster moest er om lachen. We maakten er wat grapjes over "doe mij maar de blueberry muffin, oh die heb je niet meer? Doe dan maar de banana. Ook niet? Oh dan de cheesecake? Nee? Oke doe maar wat je wel hebt." Haha dit was echt een je-had-erbij-moeten-zijn momentje. We hebben alleen geleerd altijd meerdere keuzes te maken. En een aantal keren toen we echt niet konden kiezen deelden we onze maaltijden haha. Van de film kregen we een beetje kerstgevoel. Heel gek om te beseffen dat het al eind november is en je dat totaal niet door hebt. Er staan wel versierde kerstbomen in het winkelcentrum maar verder merk je er niks van. De film bracht er een beetje verandering in omdat het ging over een familie die samen kerst ging vieren, daddys home 2. Toen ik die avond naar bed wilde gaan brak het trapje van mijn stapelbed in de slaapzaal af, waardoor ik nu een aantal flinke blauwe plekken heb. Maar je kunt natuurlijk niet alles hebben. Een van mijn slaapzaal-genoten heeft vervolgens de spijkers naar binnen getimmerd met het afgebroken stuk hout haha. Op maandag gingen we naar Munda Wanga environmental park. Wat een verschrikkelijk avontuur. De taxi vroeg ons 500 kwacha enkel, wat zo'n 50 euro is, belachelijk dus. We gingen daarom met een minibusje (voor 1 euro) naar het minibusstation vanwaar we nog een stuk moesten lopen naar de volgende bus. Onderweg zagen we weer een boel ellend en deze keer ook zelfs een gevecht. We liepen op de stoep waar een paar meter verder ineens iemand een grote steen pakte en naar iemand anders gooide. Gelukkig zag judy het op tijd en staken we snel over naar de andere kant. Maar het gevecht verplaatste zich ook naar deze kant van de straat dus staken we maar weer over. We hoorden later dat straatgevechten erg heftig kunnen zijn en het goed is dat we doorgelopen zijn. Het lopen naar de volgende bus was een stuk verder dan gedacht en net toen we besloten om nog 1 busje te proberen en anders terug te gaan, vonden we de goede. Het park zelf was weer een enorme tegenvaller. Alles was er oud, vies en kapot. Ik ging er naar de wc die nog erger stonk als het riool en één groot donker hol was. Vervolgens liepen we het park in waar we een bord zagen dat zei 'pas op voor je spullen ivm de apen'. We twijfelden nog om spullen niet mee te nemen maar uiteindelijk was er geen enkele aap te bekennen. Veel verblijven vielen bijna van ellende uit elkaar, sommige waren leeg en alles zag er onverzorgd uit. We voelden ons hier niet zo op ons gemak dus zijn niet lang gebleven. Het activiteitenbord en bijna alle informatie bordjes waren leeg, de ellende was zo erg dat we er een beetje melig van werden. Hoewel in nog steeds zo positief ben over zambia als in mijn vorige blog, wil ik ook zeker laten merken dat Zambia niet alleen "mooi" is. Je ziet veel sloppen, daklozen, dronken mensen en soms lijm snuivers. Deze dag had dan ook wel weer veel indukken. Onderweg naar huis had het erg hard geregend waardoor sommige straten onbegaanbaar waren. Een aantal mannen hadden daarom een soort bruggetje gemaakt van houten kistjes of van autobanden. Natuurlijk vroegen ze hier wel geld voor haha, vooral voor de mzungu, waardoor we toch een deel door de grote plassen zijn gelopen. Uiteindelijk hebben we maar een taxi naar huis genomen. De volgende dag nam ik afscheid van Lusaka, Judy en alle anderen die ik daar heb leren kennen om vervolgens weer de bus te nemen terug naar Livingstone. Het vliegticket naar Johannesburg was namelijk goedkoper vanaf daar. Ik sliep daar twee nachten in een hostel op een vierpersoons slaapzaal maar had de hele kamer voor mezelf. Op de woensdag deed ik nog een gamedrive door Mosi-ao-tunya national park, wat ik via via met een boel korting voor elkaar kreeg. Ideaal. De dag daarna nam ik nog meer afscheid, namelijk van alle avonturen in Zambia. Zo gek dat ook dit deel er al weer op zit! Ik heb hier echt enorm genoten! Om 13.00 uur vloog ik naar Johannesburg, op naar het laatste deel van mijn reis samen met Rob. Die avond verbleef ik nog alleen om vervolgens de volgende ochtend Rob op te halen op het vliegveld. Na twee uur wachten op het vliegveld was ie er dan eindelijk! Fijn maar toch ook wel een beetje gek om elkaar weer te zien. Al snel was het weer vertrouwd, haalden we de huurauto op en reden we naar Waterval Boven. Een plaatsje op zo'n 2,5 uur rijden vanaf johannesburg. Het links rijden gaat overigens prima, ik moest alleen even wennen aan het feit dat het een automaat is en dat je geen koppeling hebt en vol de rem intrapt als je je linkervoet gebruikt. De eerste nacht sliepen we in een lodge met mega mooi uitzicht. De volgende dag reden we een deel van de panorama route, via Sabie tot aan Graskop. De naam van de route zegt genoeg, de wegen en de uitzichten zijn echt prachtig. We maakten nog een tussenstop bij de Sudwala caves en bij een brouwerij (kon niet missen natuurlijk). Verder bezochten we een aantal watervallen van de watervallenroute en uitzichtpunten the Pinnacle, Gods window en Wonderview. Op zondag reden we verder op de panorama route naar de Bourke's luck potholes, Three rondavels en de Blyde river canyon. De derde grootste canyon van de wereld, echt enorm vet. Die avond sliepen we in een huisje aan de rand van de canyon, met een eigen terrasje en barbecue. Omdat iemand daar erg gelukkig van werd hebben we daar die avond dus maar gebruik van gemaakt. De dag daarna stonden we om 6 uur op om optijd voor de warmte te gaan hiken door de canyon, daarna reden we verder naar de blydepoort dam en het kruger nationaal park. We bezochten het manyeleti game reserve waar Rob zijn eerste gamedrive deed en meteen het geluk had om de hele big 5 te spotten! De dagen daarna reden we zelf rond in het Kruger. Hele dagen rijden, dieren spotten en slapen in tenten in the middle of nowhere is best vermoeiend. Na drie dagen geen contact met de buitenwereld werden bijna de alarmcentrales ingeschakeld. Vandaag zijn we verder gereden naar Swaziland, waar het de hele dag regende. Hoewel alles daardoor erg groen is en we een prachtig uitzicht hebben over de Ezulwini vallei, was het wel koud en heb ik voor het eerst echt een lange broek en vest aan gemoeten. We willen hier 1 of 2 dagen blijven en dan terug richting johannesburg om vanuit daar verder te reizen.