6-10

Met nieuwe energie ging ik de tweede dag in het ziekenhuis tegemoet. Ik startte vandaag bij het wegen van de baby's. Het was een stuk drukker dan gisteren. Ik heb geholpen met het invoeren van de gegevens en het registreren van kinderen in hun nieuwe systeem. De tablet in plaats van papier. Dit heb ik ongeveer van 9 tot 12 uur gedaan. Daarna ging ik meekijken bij de dokter in de minor surgery room. Dit was een soort huisarts die allerlei consulten deed en kleine ingrepen. Zo heb ik gezien dat er iemand kwam met jicht, verstuikte enkel, wond op de voet, artrose en dergelijke. Sommige waren letterlijk met twee minuten weer buiten omdat de arts wat medicijnen op een receptje krabbelde en de patient weer wegstuurde. Daarnaast heb ik ook een besnijdenis gezien, bij een jongetje van nog geen 2 jaar. Ze verdoofden de balzak lokaal met lidocaine en begonnen daarna meteen met snijden. De arts en verpleegster deden het snijwerk, iemand hield de beentjes in de houtgreep en ik moest de armpjes vasthouden. Het kindje schreeuwde en gilde enorm. Super zielig. Ik probeerde hem te troosten terwijl de arts alleen boos keek en mopperde omdat hij schreeuwde. De ouders moesten tijens de ingreep buiten wachten. Toen het klaar was werd de boel dicht gehecht en mocht het kindje eindelijk getroost worden door zijn ouders. Ik snap echt niet waarom ouders hun kind zoiets aan doen. Later vroeg ik waarom ze het niet onder algehele narcose doen maardat duurt te lang en dit is

7-10

Weekend! Vandaag ging ik samen met Sigrid, Annemarie en Marian naar de stad Moshi en naar een waterval. De andere huisgenootjes besloten lekker naar het zwembad te gaan. We vertrokken om 8 uur naar het busstation in Arusha, waar we deze keer met een iets groter busje dan de dalla dalla naar Moshi gingen. Helaas hadden we een Noah busje in plaats van de grote Express bus, wat betekend dat we tussendoor toch nog veel stopten in lokale dorpjes. Daardoor zat ik zo'n tweeenhalf uur opgepropt met een Tanzaniaan half op schoot en mijn knieën bijna in mijn nek. Ik was dan ook erg blij toen we er eindelijk waren. We hebben toen een rondje gelopen door de stad Moshi, waar het overigens net zo druk was als in Arusha maar ietsje minder chaotisch. Daarna hebben we wat gegeten en via google maps gekeken welke waterval goed bereikbaar was met openbaar vervoer (aan het geld moet immers ook gedacht worden). De Materuni waterval leek ons wel tof en opnieuw stapten we in de dalla dalla. We reden de stad uit en kwamen op weggetjes waarvan je normaal zou denken dat er geen auto kan rijden. Maar hier kan het. Op een gegeven moment stapte er zelfs een dronken man in met een uil. Ja, zoals ik al zei, hier kan alHelaas was deze kerel een beetje vervelend want hij kwam natuurlijk bij ons zitten en duwde de uil telkens bij Sigrid in haar gezicht. Ook hier waren we dus weer blij toen we eindelijk op plaats van bestemming arriveerden. Bij een huisje in de middle of nowhere moesten we even een gids regelen waarna we konden vertrekken. Een wandeling van ongeveer 45 minuten door een super mooie omgeving, waar we ook uitzicht hadden op de Kilimanjaro! bracht ons naar de adembenemende waterval (zie fotos). Hier konden we even afkoelen, wat inmiddels wel nodig was. Daarna wandelden we weer rustig terug en werden we teruggebracht naar het busstation in Moshi. Even iets meer ruimte dan in de vieze dalla dalla. Vervolgens namen we deze keer wel de Express bus terug naar Arusha. Deze duurde ook langer dan gepland omdat ze hier ook files kennen. Weer 2,5 uur later arriveerden we dus in Arusha en zijn we het laatste stuk naar huis gelopen, waar we meteen konden aanschuiven voor het avondeten. Het was echt een top dag!

8-10

Vandaag deed de geadopteerde tweeling van het gastgezin hun communie. We waren welkom om hierbij aanwezig te zijn, dus gingen we met zijn allen mee naar de kerk waar de familie wekelijks komt. De dienst van vandaag was in de kerk die nog in aanbouwis omdat deze veel groter is. Er werd veel gezongen, helaas geen gospel maar gewoon katholieke muziek. Daarnaast werd er ook veel gepraat maar verstonden we er niks van. De dienst duurde mega lang, na 4 uur hielden we het voor gezien en gingen wij vast naar huis. Aansluitend aan de dienst was er nog eten voor de genodigden, dus de familie kwam pas een paar uur later thuis. Daarna was er hier thuis nog een feestje. Vreemd was dat de kinderen en volwassen bijna allemaal in een aparte kamer zaten. We hebben dus maar gedanst met de kindjes, was ook wel leuk. Ook wel weer bijzonder om eens gezien te hebben.

9-10

Het weekend is weer voorbij en vandaag hadden Nanda, Margaux, Marie en ik om 8:30u bij ons thuis met Lucy afgesproken om te gaan bellen naar scholen of we langs konden komen om voorlichting te geven. Om 9:30u hadden we nog niks gezien of gehoord en vonden we de "African time" wel lang genoeg duren, dus belde we Lucy op. In eerste instantie nam ze niet op, maar later smste ze dat we om 12.00u bij het ziekenhuis zouden afspreken en dan naar een school zouden gaan. Omdat we toen nog 2 uur moesten wachten gingen we naar de stad om wat te eten. We belden haar en spraken af dat Lucy naar het winkelcentrum Nakumat zou komen om 12:15u. Ondertussen aten we een pizza (1+1 gratis!) en deden alles maar op ons gemakje. Uiteindelijk kwam Lucy om 13:30u aanzetten en toen gingen we, vijf uur later dan gepland, alsnog naar een school. We bezochten de Secondary School of Muriet, iets buiten Arusha. Daar moesten we eerst kennismaken met het schoolhoofd en de juffrouw. De juffrouw bracht vervolgens de klas op de hoogte. Toen we het lokaal binnenkwamen begonnen de leerlingen allemaal tegelijk ritmisch te klappen. Daarna startten we de voorlichting over hiv/aids en birth control. Sommige meiden deden heel goed mee terwijl anderen zelfs na aanwijzen niks durfden te zeggen en wegkeken. We hopen dat ze van de informatie geleerd hebben. Na afloop van de les zijn we nog met de groep op de foto gegaan en werden ze ineens super enthousiast. Ze wilden allemaal naast ons en aan ons zitten. Ook kregen we nog een knuffel van een aantal van hen. Super leuk! Na thuiskomst ben ik nog even wezen sporten met Eefje, Marie en Margaux, wat ook wel weer bijzonder was omdat we al de hele dag geen stroom hadden en het na zonsondergang om half 7 super donker was in de sportschool.

10-10

Another day at the project. Met de gewoonlijke vertraging vertrokken we naar een dorpje buiten Arusha, Terat. We gingen hierheen met de dalla dalla voor het eerste stuk, en daarna verder met de piki piki (motor) over paadjes waar geen auto's kunnen rijden. Ik had de pech dat ik op de achterste motor zat, waardoor ik het meeste zand hapte en mijn shirt bij aankomst niet meer wit was. Het dorpje was klein en er woonden veel familieleden. Het uitzicht was er prachtig. We werden er warm onthaald met een knuffel en de vrouwen van het dorpje waren al druk bezig met het bereiden van een maaltijd. We hadden tijd om rond te lopen en foto's te maken. We zagen dat de maaltijd vers bereid werd, de kip was namelijk net gedood en moest nog geplukt worden. We leerden dat het hier normaal is om je gasten eten te geven, anders ben je niet welkom of ben je erg arm. Het doel van vandaag was om kennis te maken en onszelf en het project te introduceren. Volgende week gaan we terug om met de vrouwen uit het dorpje in gesprek te gaan over bepaalde onderwerpen.