26-10

Vandaag even een nieuwe update over de afgelopen twee weken, waarin ik niet meer iedere dag heb geschreven.

De projecten verlopen allemaal wel prima, al had ik gehoopt meer te kunnen doen maar door de cultuurverschillen verloopt alles anders. In het ziekenhuis zijn ze blij met alles wat ik doe, maar zelf had ik wel meer willen doen. Ook het community project verloopt zo, als we naar dorpen gaan kunnen we niet altijd betekenen wat we zouden willen en afgelopen woensdag was er wederom nog niks gepland. Toen we wakker waren hebben we eerst maar rustig ontbeten en gewacht tot we iets van lucy hoorden. Rond 9 uur hoorden we dat we om 12 uur zouden afspreken. Dus besloten Marie, Margaux, Nanda en ik om eerst ergens koffie te gaan drinken om de tijd te doden. Rond half 12 vertrokken we richting de afgesproken plek, maar de dalla dalla bracht ons niet naar waar hij beloofde. Daardoor moesten we nog een heel stuk lopen en waren we er pas om half 1. No problem, african time. Lucy was zelf helemaal nog niet klaar met haar werk. Dus om 1 uur spraken we haar eindelijk en bleek dat ze zelf helemaal niet met ons mee ging. Ze had een vervanger geregeld die met ons naar een wijk/dorpje zou gaan. Gelukkig sprak ze goed engels en konden we leuk met haar kletsen. Onderweg lopend naar de bus bleek dat we naar haar eigen village gingen, sokon one. We zouden een afspraak hebben met een leidster van een vrouwengroep, dat bleek later haar moeder te zijn. Het was de bedoeling dat we in gesprek zouden gaan met de leidster over wat de problemen waren in de wijk. Al snel bleek dat er verwacht werd dat we zouden helpen met adviseren over eigen bedrijfjes starten, enterpreneurship. Hier hebben wij natuurlijk geen kaas van gegeten en hier in Tanzania is er geen kamer van koophandel zoals bij ons. Maargoed, omdat dit al afgesproken was en wij beleefd wilden zijn, zijn we toch maar mee gegaan. Het was een groot huis waar we terecht kwamen in vergekijking tot alle andere huizen hier. Ze woonden er met zes en hadden minstens acht bankstellen in de woonkamer. De leidster sprak helemaal geen Engels dus na een paar zinnen vertaling waren we er al weer klaar mee. Er is in de wijk dus eens per week een bijeenkomst op vrijdag voor 24 vrouwen. Ze hebben een soort leenstelsel opgesteld waar ze geld kunnen lenen om te investeren. In principe natuurlijk een top idee, alleen was de vraag aan ons waarin ze dan moesten investeren. Omdat hier al honderdduizend kleine winkeltjes zijn biedt dat natuurlijk niet echt een toekomst. We hebben toegezegd dat we wel willen mee denken maar in principe voor andere soort projecten komen. Volgende week gaan we terug als er een bijeenkomst van de vrouwengroep is. Nadat we hier even kort over gepraat hadden moesten we nog cola drinken (ik lust helemaal geen cola), en daarna konden we weer terug reizen. Zo'n twee uurtjes project dus vandaag. Dit soort korte en onverwachtte dagen zijn hier eerder regel dan uitzondering. Iedere dag biedt wel weer wat nieuws. Verder met de meiden onderling gaat het super goed en is het heel gezellig. Vorige week is een nieuwe huisgenoot gearriveerd, Eeke. Helaas gaan drie anderen ons deze week verlaten en komt er weer een nieuw meisje bij. Als iedereen smiddags terug is van het project kletsen we wat bij over de dag, gaan een drankje drinken en regelmatig sporten. Vorige week hadden we ook tijd over en zijn we naar de tweedehands kledingmarkt geweest. Daar verkopen ze alle troep die we in Nederland in de kledingcontainer gooien voor het goede doel. Hoewel iedereen naar je blijft roepen zijn het ook superlieve mensen die je spontaan beginnen te knuffelen en handjes geven. Heel bijzonder.Afgelopen weekend zijn we op safari geweest. Het was een vierdaagse trip naar lake manyara national park, serengeti national park and ngorongoro conservation area. We hebben hier de big 5 gespot, echt mega vet. Er is ons verteld dat de neushoorn en luipaard erg moeilijk te spotten zijn, dus dat we veel geluk hadden. Daarnaast hebben we ook nog super veel andere dieren gezien. Snachts sliepen we in tentjes op een campsite, wat niet meer dan een open vlakte met keukengebouwtje was. Er werd ons vertelt dat we snachts niet naar het toilet mochten lopen vanwege het gevaar voor bepaalde dieren. Lekker geruststellend. De volgende ochtend zagen we ook hoe al het afval overhoop was gehaald door een stel (brutale) apen. Op de tweede dag bij het andere kampterrein stonden er ineens een aantal zebras op het terrein toen we wilden gaan slapen. Die nacht moest ik natuurlijk ineens plassen wat ik normaal nooit hoef. Dus in het pikkedonker met alleen mijn hoofdlamp eerst in de rondte geschenen en toen toch maar naar het toilet gegaan. Daarbij was het in de ngorongoro crater ook nog super koud dus duurde het een tijd voordat ik daarna weer in slaap viel. We stonden om 5.30u al weer op om op tijd te beginnen aan onze laatste gamedrive door het park. Afgelopen dinsdagmiddag zijn we terug aangekomen in Arusha. De rest van de week dus gewoon weer project en komend weekend waarschijnlijk naar de hotsprings met Eeke en een van mijn lokale vrienden hier. We hopen op goed weer. De afgelopen dagen is er al flink wat regen gevallen en we kunnen echt merken dat het regenseizoen in aantocht is. De straten lijken hier dan meteen op een rivier. Ook komen er meer beesten. Gisterenavond hadden we een kakkerlak in huis, wat een ellende was dat. Eefje en ik ontdekte hem toen we thuiskwamen na het sporten. We schrokken ons rot en hadden overal kippenvel. Met gevaar voor eigen leven heb ik vervolgens met de zaklamp geschenen en eefje een emmer over de kakkerlak gegooid. Na het avondeten hebben de andere meiden de emmer inclusief kakkerlak naar buiten geschoven met enorm gegil. Drie jongens van het gastgezin kwamen geschrokken naar boven en hebben ons vervolgens gered en uitgelachen. Daarna wilde ik nog Skypen maar werkte de stroom weer niet en was mijn telefoon bijna leeg. Toen wilde ik gaan douchen maar was het water op. Dit had ik laatst ook al, toen stond ik met shampoo in mijn haar en was het water op. Beetje jammer wel. Ik heb het dus maar even uitgesteld en later op de avond werkte de boel weer redelijk. Ondanks dit alles vind ik het echt top hier en kijk er nu al tegenop om hierna deels alleen verder te reizen. Ik zou hier echt willen blijven. Aangezien ik in Nederland plotseling mijn huis uit moet (wat mega kut is als je hier zit) is hier blijven natuurlijk altijd nog een optie (oke grapje mam). Voor vandaag weer genoeg getypt. De foto's bij deze blog volgen later.